Ik heb wel een paar leuke dingen meegemaakt die ik wil vertellen.
Als kind had ik altijd een sterke band gevoeld met dieren en de natuur, maar een groot gedeelte van mijn leven was zo moeilijk dat ik, heb ik nu net gelezen, waarschijnlijk veel minder contact heb gehad dan ik eigenlijk zou kunnen hebben. In periodes dat ik ontvankelijker was heb ik wel mooie contacten gehad. Ik wil er twee vertellen.

Ik lag ziek in bed, voelde me helemaal niet lekker. Ineens zag ik allemaal lichtgevende groene vonkjes, die langs mijn hoofd zweefden. Ik was in één klap beter, en ook echt beter, dus beter dan voor mijn ziek zijn.

Een ander verhaal is deze: ik las in die periode over onzichtbare wezentjes, die iets tegen je konden zeggen, vooral waarschuwinkjes, zoals bijvoorbeeld: die of die persoon komt eraan, of: de melk kookt over, etc.
Ik lag in de tuin een boek te lezen over dat we heel veel water moeten drinken, wel drie liter per dag, ik hoorde ineens een duidelijke stem zeggen: WATER! een beetje een dwingend stemmetje, ik kon zelfs iets van een karakter er achter voelen, grappig bijdehand. Ik dacht meteen aan die wezentjes die je waarschuwen. Ik lag in de tuin rond 12 uur in de snik hete zon te bakken op een oranje handdoek op het gras midden in de tuin. Ik dacht dus: een wezentje wil me waarschuwen dat ik water moet drinken. Ik ging naar de keuken en dronk zoveel ik kon.
Toen ik terug in de tuin kwam zat er een grote bruine pad midden! !op mijn handdoek, midden in die brandende zon, midden op het grasveld. (ik wist dat er padden waren onder de klimop langs de schutting, maar die komen niet met warm weer tevoorschijn en gaan zeker niet midden in de tuin op een handdoek doek zitten met een kokende zon erboven.) Ik dacht dus meteen: ó, dié wil dus water! Ik ging meteen terug naar de keuken, pak een plantenschotel onder een plantenpot vandaan, vul het met water en loop snel weer de tuin in. De pad zat er nog. Ik buk en wil het waterbakje op de grond zetten, maar ik was nog niet bij de grond of de pad sprong er in!! Hij kon niet zien dat er water in zat, maar hij wist het.

Ik ben heel blij met deze ervaring. Als iemand anders mij dit verteld zou hebben, had ik het niet gelooft, maar ik heb het zelf meegemaakt. Mijn diep verborgen gevoel van verbonden zijn met dieren en planten, dat ik alskind had, is weer helemaal terug gekomen. Ik ben hier ontzetted dankbaar voor.